Hermantijd. Zo noemt Odile (mijn vrouw) het wanneer ik mij terugtrek op mijn studio/atelier. Voor mij klinkt het een beetje als de appel die je aan je paard geeft als dank voor het trekken van de wagen. Herman in zijn “mancave”. Ik protesteer natuurlijk steevast tegen dit beeldverhaal. Zo’n label als ploeterende hobbyist “adds insult to injury” .. so to speak.
Met de huidige lock down ben ik vaak zo gespannen dat mijn haren recht omhoog gaan staan bij het geluid van voetstappen op de trap naar boven. Alsof ik betrapt wordt op het stiekem kijken naar porno. Dat is dus dubbel zo erg als ik echt kijk naar .. maar dat doe ik nooit hoor. Inspiratie is tegenwoordig zo’n basilicumplantje uit de supermarkt. Met geen mogelijkheid in leven te houden.
INSPIRATIE!
Is als het gevoel dat je ervaart bij het zien van een hele vette achtbaan. En dan zie je die rij. Je jongste dochter houdt huilend het bekende bordje voor je op. “Wachttijd vanaf hier 30 minuten”. OK je wacht wel even. De achtbaan gaat wel 4 keer over de kop!!!!. Een ijselijke gil en ruzie beneden. Een nieuw bordje, 20 minuten. “Schat, wat gaan we doen met het eten vanavond?” Een kwartier “Pap. heb je m’n hockeystick gezien?”
Fuck die @#%* achtbaan dan maar!
Maar.. Net als Wybren van Haga sluit ik me aan bij de “winnende” partij. Forum voor Animatie (red: kindervermaak)
Ooit ben ik tijdens de vakantie begonnen met het voordragen van een verhaal over het o.a. de reus die zo’n vreselijke dorst had en het huis van oom Waldorf. Niet van die salade maar een van de opaatjes op het balkon van de muppetshow. Je weet wel. Statler en Waldorf. De Ap had een tijdje geleden van die handpoppen die je kon sparen voor omgerekend €240,- aan zegeltjes of €0,50 tijdens de daarop volgende koningsdag op de vrijmarkt bij u in de buurt.
N.I.W. Deze poppen gingen mee op vakantie en zo onstond het verhaal van huis van oom Waldorf. Elke verhaal speelt zich af op een nieuw te ontdekken verdieping van een huis zo hoog dat het helemaal tot de wolken reikt. Het is een beetje gebasseerd op villa “look out” van oom Arnout dat echt bestaat en waar de dames zo nu en dan logeren.
Ik heb inmiddels genoeg materiaal bedacht om het verhaal wat serieuzer aan te pakken. Laptop er bij en gaan met die banaan. Koters zijn ook bereid me wat met rust te laten als ze weten dat het hen zelf ten goede komt en ik moet zeggen dat ik het ook best leuk vind om mijn verhalen talent om te zetten in een tastbaar project. Ik heb ook al een illustrator gevonden die precies weet wat ik wil. Al zullen die illlustraties misschien moeten wachten tot die irritante k .. lockdown versoepelt wordt en de scholen weer open gaan.
Als je het leuk vindt om wat verhalen te ontvangen in je spamfolder geef me dan een reactie. Dan zet ik een mailinglist op met mailchimp. Als het ooit serieus wordt ben je Fred Tevens de eerste die dan een exemplaar kan krijgen voordat het is uitverkocht in alle toonaangevende boekwinkels.