Een herinnering breekt door als een straal zonlicht door het wolkendek van vergetelheid. Bizarrr! Ons stopwoordje wanneer we aan het trippen waren op LSD. Niet dat ik dat erg vaak deed maar in mijn herinneringen lijken de psychedelische uitstapjes naar acidland zich chronologisch af te spelen met Aisha in het stralende middelpunt. Mooie Aisha waar ik heimelijk een beetje verliefd op was. In ieder geval op haar verschijning. Ze haalde de beste Herman in mij naar boven op die momenten. Lachen op buitenfeestjes met bizar als stopwoord voor al het vreemde dat we tegenkwamen. En dat is heel wat met een druppel op je tong.
En nu is er het magazin Beautiful Bizarre. Het is als een antwoord op een prangende vraag die je nooit gesteld hebt. Thuis komen op een plek waar je nog niet eerder bent geweest. Als je zo zoekend ben als ik naar een weg of zoiets (een stroming is wellicht het juiste woord) dan is het bestaan van een magazin dat tot de nok toe gevuld is met waanzinnige kunsterken best bizar. Een ansichtkaart uit acidland.
Bedankt voor uw verblijf. We hopen u spoedig weer te mogen ontvangen.
1. Kan je leven op pluto? 2. Kan je dansen op de maan? 3. Is er een plaats tussen de sterren waar ik heen kan gaan?
- Ja, maar wel heel kort.
- Zie je het al voor je? Silent disco hardcore party op de maan!
500 Gabbers hakken in aussie ruimtepakken.
Elke beweging op het maanoppervlak slingert ze een meter of 10 de ruimte in waar ze spastisch bewegend na een paar seconden weer landen. Boing ……… boing ……….. Heel vrolijk. - Ja, maar .. je komt nooit meer terug.