#english version
Een druilerige zondagochtend in Amsterdam. Het is een jaar of 10 geleden. Ik sta achter de bar van coffeeshop “de supermarkt”. Vaste klanten waaien mondjesmaat naar binnen, bestellen een cappucino en luisteren rustig naar de set van DJ Herman van Gelder. Vaste prik op zondagochtend . We vieren de stilte met muziek die je in geen andere shop zal horen. Het wordt mij op zondag oogluikend toegestaan.
Ik zie hem nog zo voor me , al is zijn naam me nu ontschoten. Een vriendelijk barziliaanse collega die zo nu en dan de shop wat grondiger schoon maakte dan het personeel deed aan het eind van de dag. Hij kwam binnen met een vriend, bestelde een koffie verkeerd en ging zitten aan een tafeltje. (de koffie kreeg hij natuurlijk gratis omdat hij een collega was – zelfs ik krijg nog wel eens een gratis bakkie als ik toevallig iemand achter de bar tref die als ware veteraan nog steeds bardiensten draait) Zijn geanimeerde gesprek viel heel even stil toen ik dit liedje draaide. Voor zolang het speelde was hij even niet meer in Amsterdam maar thuis aan het handwerktafeltje van zijn moeder of op schoot bij zijn opa. Weet ik natuurlijk niet. Vlak voor hij wegging heeft hij me nog iets dankbaars verteld over iets wat ik inmiddels vergeten ben. Maar nu is “hij herinnerde…” mijn herinnering bij dit liedje.
Misschien wordt wat je nu aan het doen bent wel jouw herinnering wanneer je nu gaat luisteren naar …
Manhã de Carnaval van Elizeth Cardoso
english version
English
It’s a dreary Sunday in Amsterdam about 10 years ago. I’m working the morning shift of coffeeshop “de supermarkt”. Regulars occasionally drop in for a cappuccino and a place at a table to quietly listen to DJ Herman van Gelder’s dj set. The usual Sunday morning routine. We celebrate a bit of stillness with music you won’t hear in any other coffee shop around town. It’s not company policy but on Sundays the management turns a blind eye.
I can still envision him in my minds eye even though I can’t recall his name. He was a friendly Brazilian colleague who occasionally gave the place a more thorough rub down than the staff usually did. He came by somewhere halfway into my shift with a friend. He ordered coffee and together they sat down at a little table in the back.
(He naturally received his order for free on the grounds of him being a colleague and all. An unspoken law even I, after 10 years, am still the beneficiary off when I happen to run into an old friend behind the counter)
His animated conversation fell quiet when I played this song. And for as long as it played my buddy wasn’t here in Amsterdam anymore. He was somewhere else entirely. Home perhaps with his mother or sitting on his granddad’s lap. Don’t know. Never asked. Right before he left he told me something about something in a grateful manner. I forgot the gist of it but now his memorizing is my memory and perhaps whatever it is you’re doing now will be your memory when listening to this great song.