” In Hollands fields the tulips blow
Between the houses, toilet rolls,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the children’s shrieks below. “
..En toen stond het leven stil. Althans, het leven buiten de deur. Binnen stuiteren de kinderen nu dagelijks door het huis en word ik hals over kop door het ad hoc gemobiliseerde thuisleraren leger gerecruteerd.
“Zet hier maar een kruisje”. Hup naar het front! “Hoeveel kinderen heeft u? 3? U bent bevorderd tot sergeant.”
Nu zit ik dagelijks in de loopgraaf. Wanneer ik mijn hoofd laat zien dan vliegt de duplo me om de oren. Na een bombardement van huiswerkopdrachten vanuit headquarters (welke ik in sommige gevallen eerst moet decoderen) volgt het fluitsignaal. ‘Over the top!’ Een frontale aanval op de kindervreugd. Links sneuvelt kameraad schildertijd. Rechts krijgt korporaal musiceren een granaat vol op z’n harses. Ik spring over een uiteen gereten (playmobil) paardenlijk. Een wolk groenblauwe (playmobiel) vliegen zoemt razend om me heen. Mitrailleurvuur vanuit een kazemat. Het mag niet baten. Ik heb de vijandelijke loopgraaf al bereikt. Met bajonet in de aanslag spring ik schreeuwend de rommelige kinderkamer binnen. De 3 kwade kinderwortels geven zich geschrokken over.
Zo dames, ruim even jullie duplo/playmobil/treinbaan/loopgraaf op en kom dan beneden om de thuisschooldag te bespreken.
De wortels (van alle kwaad zich niet bewust ;-)) zitten liever op school. Sergeant pappa heeft ze ook liever op school. Deze oorlog kent alleen verliezers.